داستان بهیاد

و اين عاملی بود كه داوطلبان به خاطر حس ارزشمند و حال خوبی كه نصيبشان می شد، خود ترغيب به ادامه اين سفرها مي شدند و روز به روز به تعداد این انسان های عاشق افزوده شد و این داستان ادامه داشت تا بهمن ماه سال هزار و سیصد و نود و هشت… با آغاز اپیدمی کرونا و کنسل شدن کلیه سفرهای داوطلبانه و عاشقانه به مناطق مختلف کشور، موقتاً فرصت ایجاد اين حال خوب برای داوطلبان و ارائه سرويس های آموزشی-انگیزشی به مناطق محروم متوقف شد و اين امر ما را برآن داشت تا با حمایت خیرین نیک اندیشی که در سال های گذشته به صورت مستمر حامی بودند سامانه مدیریت یادگیری بهیاد را ایجاد کنیم که نه تنها خدمات داوطلبانه قبل از کرونا را ادامه دهيم، بلكه دامنه خدمات خود را به شدت در نقاط مختلف کشور توسعه دهيم و شاهد شكوفايی يادگيری دانش آموزان و دانشجویان در مناطق بيشتری از سرزمين وسيعمان و حتی خارج از مرزهاي سرزمين باشيم…

چالش اصلی ما نبود اینترنت و تجهیزات آموزش مجازی در مناطق محروم بود که به لطف خداوند و با حمایت خیرین نیک اندیش و پیگیری معلمان داوطلب و عاشق مستقر در مناطق، مقرر گردید در فاز اول طرح بهیاد به تعدادی از مدارسی که دسترسی به اینترنت وجود دارد تجهیزات آموزشی مورد نیاز اهدا و برگزاری وبینارهای آموزشی – انگیزشی و جلسات مشاوره تحصیلی به صورت مجازی از آذر ماه سال هزار و سیصد و نود و نه (همزمان با روز جهانی داوطلب) آغاز و با حمایت مستمر خیرین و داوطلبان، روز به روز به تعداد نقاط تحت پوشش بهیاد اضافه گردد.

به اميد روزی كه عدالت آموزشی در جای جای اين زمين خاكی برقرار و ماندگار و واژه مناطق محروم از سیستم آموزشی جهان حذف شود…